Sestertius
Uit Wiki Munten en papiergeld
sestertius, mv. sestertii, benaming van een Romeinse denominatie die eerst in zilver en later in geelkoper werd aangemunt; Romeinse muntwezen. De zilveren sestertius (ca. 1,13 g) werd tijdens de republiek samen met de denarius en de quinarius ca. 212/211 v.Chr. ingevoerd en slecht sporadisch aangemunt, voor het laatst onder Julius Caesar. Op de vz staat een Romahoofd met het waardeteken TIS (twee as en een half); op de kz zien we de Dioscuri en het opschrift ROMA. Sinds ca. 141 v.Chr. had deze munt een waarde van 4 as.
De sestertius uit de keizertijd werd voor het eerst aangemunt onder keizer Augustus, vermoedelijk in 18 v.Chr. Er gingen toen 100 sestertii in 1 gouden aureus. De sestertius werd steeds vervaardigd uit geelkoper (orichalcum) en woog in het begin 25-27 g. De in de Romeinse tijd gebruikelijke afkorting voor de sestertius (HS), komt voor in het keerzijde-omschrift van een sestertius van keizer Hadrianus (117-138).
Trajanus Decius (249-251) en Postumus (260-269) gaven ook dubbele sestertii uit, gekenmerkt door de stralenkrans op het keizershoofd. De sestertius werd tot aan het einde van de 3e eeuw n.Chr. zeer frequent als rekeneenheid gebruikt.
v.H.
