Patina en corrosie

patina en corrosie, aantasting van het oppervlak, in het bijzonder van munten en penningen. Onedel metaal reageert snel met allerlei stoffen uit de omgeving. Vooral koperen munten zijn hiervoor gevoelig. Het oppervlak wordt aangetast en er ontstaan oxides en zouten die men aanduidt met de naam corrosie.

Corrosie kan zowel aan de lucht (goed waarneembaar in oude collecties) als in de grond plaats vinden. Onder ongunstige omstandigheden ontstaat er een dikke poreuze koek met wisselende kleur die het chemische proces van de aantasting alleen maar versnelt. In vondsten kunnen zo tientallen munten aan elkaar verkleefd raken, vooral als er verschillende soorten metalen aanwezig zijn. Deze vorm van corrosie moet door deskundigen verwijderd worden; reinigen van munten.

Onder gunstige omstandigheden vormt zich een gladde ondoordringbare laag die men met de naam patina aanduidt. Deze laag beschermt de munt tegen verdere aantasting. De kleur van het patina is afhankelijk van de metaalsoort en van de omgeving.

Goud (edel) wordt alleen dof, zilver wordt meestal zwart, maar kan ook bruin verkleuren. Koper en brons kunnen zowel groen, bruin, zwart en bijna oranje worden. Wetenschappelijk is een patina interessant, omdat de kleur iets zegt over de omstandigheden waarin de munt gedurende langere tijd verkeerd heeft. Een groene koperen munt in een partij donkerbruine exemplaren kan nooit uit dezelfde muntvondst afkomstig zijn. In de grond wordt bovendien een ander patina gevormd dan aan de lucht en op deze manier kan men ook vaststellen of een munt recent uit een vondst komt of uit een oude collectie afkomstig is.

Een mooi strak en transparant patina laat de details van de munt beter uitkomen en verhoogt de handelswaarde. Patina is dus te beschouwen als een edele vorm van corrosie.