Straits-dollar

Straits-dollar, benaming voor de in 1903-1904, 1907-1909 en 1919-1920 door de Straits Settlements in omloop gebrachte dollar. Van de emissie 1925-1926 zijn slechts enkele exemplaren in omloop gebracht. Bij de overgang naar de gouden standaard werd eind januari 1906 de waarde van de dollar vastgesteld op 2 shilling 4 pence. In 1907 werd het gewicht van 26,95 g (gehalte 0,900), verlaagd naar 20,21 g (gehalte 0,900), en in 1919 verder verlaagd tot 16,84 g (gehalte 0,500). De emissie van 1903-1904 werd in 1909 buiten omloop gesteld. De Straits-dollar werd, samen met het overige geld van de Straits Settlements, per 31 december 1952 gedemonetiseerd.

Op de oostkust van Sumatra was de muntcirculatie volledig op de overzijde, d.w.z. de Straits Settlements, georiënteerd. Het op 3 oktober 1903 uitgevaardigde verbod op invoer van Mexicaanse en Britse handelsdollars en de demonetisering daarvan op 31 augustus 1904 veroorzaakte een aanzienlijk koersverschil, waardoor de banken te Medan overstroomd werden met oude dollars waartegen cheques op de banken in de Straits Settlements werden gevraagd. Per circulaire van 27 september 1904 maakte de plantersvereniging bekend dat op al haar ondernemingen de oude dollars tegen gelijke koers voor nieuwe Straits-dollars konden worden ingewisseld, daarbij een koersverlies van 7 tot 8 dollarcents voor lief nemend. Het in korte tijd ingewisselde aantal oude dollars bedroeg ongeveer 4.500.000.

Ook de Nederlandsche Handel-Maatschappij te Medan herzag de valuta van haar kasorders.

L.

Lit.:

Vissering, G., Muntwezen en Circulatie-Banken in NederlandschIndië, Amsterdam 1920, blz. 105 e.v.