Stiver

stiver, Engelstalige benaming voor de aan de Nederlandse stuiver ontleende reken- en/of circulatiemunt van:

1. Ceylon: na de capitulatie in 1796 bleef onder het Engels bewind het Nederlandse muntstelsel gehandhaafd: 1 rixdollar = 48 stiver. Tot aan 1823 zijn lokaal zilveren munten geslagen van 96, 48 en 24 stiver. In 1815 zijn door de Royal Mint te Londen munten geslagen van½, 1 en 2 stiver(s). Op al deze stukken staat een, veelal naar links gewende, olifant.

2. Essequibo en Demerary, sinds 1803 in Britse handen: tot 1840 was 1 guilder (gulden) = 20 stivers. Hoewel in 1813 aan de Royal Mint te Londen opdracht was gegeven koperstukken van een halve en van één stiver met het borstbeeld van George III (1760-1820) te slaan, werd pas in 1818 besloten deze in circulatie te brengen. In 1838, toen Essequibo en Demerary al deel uitmaakten van Brits Guyana, zijn in het gebied particuliere tokens van 1 stiver in omloop gebracht.

3. Saint Barthelémy, onder Zweeds gezag (1784-1886): van 1797-1821 was 1 Spaanse reaal 9 stivers. Bij besluit uit 1808 werden er Spaans-Amerikaanse munten geklopt met de gekroonde letter M en een waardeaanduiding om voor resp. 3, 4, 7, 9, 14 of 18 stivers te mogen circuleren. Bij besluit uit 1834 werden o.a. cayennestuivers en Curaçaose stuivers uit 1822 geklopt met de Zweedse koningskroon om voor stiverwaarden op het eiland te kunnen circuleren. Toen was 1 Spaanse reaal ca. 14 stivers.

W.

Lit.:

Duffield, F.G., A Trial List of the Countermarked Modern Coins of the World, The Numismatist, juli 1919-sept. 1920, nov. 1920-aug. 1921, St. Bartholomew 1131-1139. Herdruk in Brunk, G.G., World Countermarks on Medieval and Modern Coins, Lawrence (MA) 1976;

Olrog, F., St. Barthelémys Kontramarkeringar, Numismatiska Meddelanden (1973) 157-210;

Pridmore, F., The Coins of the British Commonwealth of Nations, part 2, Asian Territories, Londen 1962;

idem, The Coins of the British Commonwealth of Nations, part 3, West Indies, Londen 1965.