Essequibo en Demerary

Essequibo en Demerary, voormalige Nederlandse kolonies in het noorden van Zuid-Amerika, thans republiek Guyana. Samen met de kolonie Berbice waren ze gedurende 150 jaar afwisselend in Nederlandse en Engelse handen. Vanaf 1796 werden ze de één na de ander door de Engelsen veroverd en in 1814 bij het Tractaat van Londen definitief afgestaan. Sinds 1816 luidde de officiële naam dan ook: United Colony of Demerary & Essequibo.

De hoofdstad Stabroek aan de Demarararivier, werd naar de regerende Engelse vorst Georgetown gedoopt. In 1798 is de gouden johannis door instempeling met E.D. in een ovaal voor 22 gulden gangbaar verklaard. De instempeling E.D. in een vierkant, die volgens de publicatie van 29 oktober 1798 voor Essequibo zou worden gebruikt, is nooit teruggevonden en wellicht helemaal niet toegepast. In 1808 werden achtrealenstukken, voorzien van een gekarteld rond gat en ingestempeld met E. & D./3 G.L. als 3 guilders in omloop gebracht.

Het uitgekapte centrum kreeg middels de instempeling E. & D./3 BTS een waarde van 3 bits (½ guilder). Zie klop C 9, klop C 10 en klop C 11. Deze nooduitgifte werd gevolgd door zilveren munten van een kwart, halve, één, twee en drie guilders in 1809 en koperen hele en halve stuivers in 1813. Hierop is de naam van Essequibo als eerste vermeld.

Een serie zilvergeld van 1816 en van 1832-1835, waaraan nog een achtste guilder werd toegevoegd, vermeldt Demerary als eerste. Papiergeld in coupures van 1, 2, 3 en 10 joes (johannissen) a 22 guilders zou rond 1830 zijn uitgegeven, hoewel de autoriteiten elkaar op dit gebied tegenspreken. Zowel genummerde en getekende als oningevulde exemplaren komen voor.

In 1831 kregen de gezamenlijke Britse kolonies in dit gebied de naam British Guyana, maar dit blijkt uit de munten pas in 1836.

A.

Lit.: Scholten, C , De munten van de Nederlandsche gebiedsdelen overzee 1601-1948, Amsterdam 1951; Pridmore, F., The coins of the British Commonwealth of Nations, Part 3, West Indies, Londen 1965.