Handelingen

Kwaliteitsaanduiding

Uit Wiki Munten en papiergeld

Kwaliteitsaanduiding, een maat voor de slijtage van een munt of biljet door het gebruik in de omloop. De slijtage bij munten is zowel van belang voor vondstonderzoek als voor verzamelaars. Verzamelaars betalen veel meer voor een ongesleten munt waarop alle details goed zichtbaar zijn dan voor een munt waarvan veel details door slijtage verdwenen zijn.

De slijtage van een munt in een vondst is een maat voor de tijd dat de munt in omloop is geweest, voordat hij in de muntschat werd opgenomen.

Dit gegeven moet met de nodige voorzichtigheid gehanteerd worden. De regel is dat een veel gesleten munt lang in omloop is geweest en daarom naar alle waarschijnlijkheid geruime tijd voor het verbergen van de schat geslagen is. Nauwelijks gesleten munten zijn bijna niet in omloop geweest, maar hier moet men voorzichtiger zijn, omdat de mogelijkheid bestaat dat de munt bijna direct van het munthuis in een spaarschat is terechtgekomen en dus nooit in circulatie is geweest. In een grote vondst met veel exemplaren per muntsoort is de toevallige uitzondering meestal wel vast te stellen.

Datering aan de hand van slijtage is misschien het beste met een voorbeeld uit te leggen. Als een groep munten, geslagen rond 1350, er zeer gesleten uitziet en een andere groep, geslagen rond 1400 veel minder gesleten is, kan men veilig aannemen dat de schat vlak na 1400 begraven is; vooral als er munten ontbreken waarvan men weet dat ze pas na 1425 geslagen zijn.

Veronderstel dat er in deze vondst een aantal munten van een onbekend type zit dat zo goed als niet gesleten is. Het is dan waarschijnlijk dat het onbekende type geslagen is tussen 1400 en 1425. Dit soort conclusies moet natuurlijk wel getoetst worden aan andere vondsten en bronnen.

Kwaliteitsaanduidingen voor munten en papiergeld: zie conservatiegraad.