Potin

potin, een in samenstelling wisselende legering bestaande uit koper, zink, tin, lood en zilver, die in de Oudheid gebruikt werd om munten van laag gehalte uit te slaan.

1. De term wordt vooral gebruikt voor een aantal series gegoten Keltische munten uit Gallië (2e eeuw v.Chr. - 1e eeuw naChr.); Keltische muntslag.

2. In het midden van de 3e eeuw na Chr. werden vooral door de Romeinse keizers Valerianus I (253-259) en Gallienus (253-268) antoniniani uitgegeven, waarvan het zilvergehalte onder de 50% was gedaald; antoninianus. Ook het metaal van die munten wordt soms met potin aangeduid.

3. De grote series tetradrachmen uit Romeins Egypte, die tussen het begin van de 1e eeuw en 296 in Alexandrië werden geslagen met een voortdurend afnemend percentage zilver, worden eveneens beschouwd als potin munten.

De termen potin en biljoen (2) worden vaak wat slordig door elkaar gebruikt; potin geldt echter vooral voor antieke munten.

V.