Duitse keizer

Duitse keizer, titel van de hoogste gezagsdrager van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, ook wel omschreven als heilige Rooms-Duitse Rijk. Karel de Grote nam in 800 de keizerstitel aan en beschouwde zich als opvolger van de Romeinse keizers. Vanaf 962 viel de macht van dit Romeinse keizerschap samen met die van het Duitse koningschap; Italië, Duitse keizers. De nieuwe Duitse koning gebruikte, vóór hij door de paus tot keizer gekroond werd, de titel van Rooms-Koning. De eerste die met deze traditie brak, was Maximiliaan I (1493-1519), die zichzelf in 1508 tot keizer uitriep.

Daarvóór was de titel van Rooms- Koning al de titel van de beoogde troonopvolger geworden.

Aangezien het muntrecht in het Duitse Rijk primair aan de keizer toebehoorde, en de Noordelijke Nederlanden tot 1648 formeel tot het Duitse rijk behoorden, komt de naam van de Duitse koning of keizer op die Nederlandse munten voor die geslagen zijn volgens de rijkswetten (Reichsmünzordnungen) door muntheren waarvan het muntrecht door de keizer verleend of erkend was of op munten van muntheren die zich voor hun muntrecht beriepen op de keizer. Zie ook de lijst muntheren in de Nederlanden.

• 

• 

•