Venlo

Venlo, Nederlandse gemeente, provincie Limburg, aan de Maas gelegen in het Gelderse Overkwartier. Ontstond mogelijk kort na het begin van de christelijke jaartelling, als plaats van overtocht naar de Romeinse villa Blaricum (Blerick). In de late Middeleeuwen kreeg Venlo betekenis als stapelplaats, doordat het door zijn gunstige ligging aan de Maas op een plaats met verminderd verval bereikbaar was voor vrachtschepen.

In 1343 schonk Reinoud II, hertog van Gelre, Venlo stadsrechten en het Maasstapelrecht. In 1481 werd Venlo opgenomen onder de Hanzesteden. De stad kwam in 1543 bij het Bourgondische rijk. Onder Spaans gezag verloor het zijn betekenis als stapelplaats. In 1715 werd Venlo als Generaliteitsland opgenomen in de Republiek, behoorde van 1830-1839 tot de ongedeelde provincie Limburg binnen het nieuwe koninkrijk België en behoort sinds 1839 tot de Nederlandse provincie Limburg.

In Venlo is incidenteel gemunt door de Gelderse hertogen Eduard en Willem I, die er groten en dubbele groten hebben laten slaan (groot). Zie voor de overige muntplaatsen in de Nederlanden de lijst muntplaatsen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn er ongedateerde noodbiljetten (noodgeld) van ƒ 1,50 en ƒ 1,00 uitgegeven, die na 12 augustus 1914 inwisselbaar waren.

Daarnaast zijn door het plaatselijke steuncomité huurbonnen in omloop gebracht waarop het uit te keren bedrag met de hand is ingevuld. Zie voor de overige plaatsen in de Nederlanden waar papiergeld is uitgegeven de lijst papiergeldplaatsen.

Muntheren

Eduard, regent 1353-1360, hertog 1361-1371

Willem I 1371-1402

W.

Lit.:

Koninklijke Bibliotheek, Documenten voor de economische crisis van Nederland in Oorlogsgevaar, aflevering 6, 's-Gravenhage 1914.