Muntvoet

muntvoet, was bij munten met een intrinsieke waarde de combinatie van drie factoren: massa, gehalte en nominale waarde van een munt of van een samenhangende reeks munten. Een goed voorbeeld hiervan is de Konventionsfuss van Oostenrijk van 1750, die in 1753 ook door Beieren werd overgenomen (konventionsmunten). De muntvoet kan verlaagd worden zowel door verlaging van het gewicht en/of het gehalte als door de verhoging van de nominale waarde (= wettelijke koers). Later werd het begrip muntvoet meer vereenzelvigd met de hoeveelheid edelmetaal in een munt (= massa x gehalte). Voorbeelden van deze engere betekenis van muntvoet op Nederlandse munten zijn de aanduiding ad legem imperii) en de vermelding van massa en gehalte op de negotiepenningen van 1848-1853 (willem, gouden).