Belgium

Belgium, sinds de Renaissance gebruikelijke latijnse aanduiding voor de Nederlanden, afgeleid van de Keltische stammen der Belgae, die in het huidige België, Noord- Frankrijk en Zuid-Nederland gevestigd waren en waarvan de Romeinse provincienaam Belgica was afgeleid.

De term komt, meestal afgekort tot BELG, sinds 1586 voor op alle in de Republiek der Verenigde Nederlanden (Foederatum Belgium) krachtens besluiten van de Staten- Generaal geslagen munten. Minder vaak komen nauw verwante afleidingen voor van Belgia (= Belgium) of Belgicus (= Nederlands).

Na 1816 komt in het koninkrijk de term nog slechts voor in de Latijnse tekst van de gouden dukaat. In de Zuidelijke Nederlanden werd de term sinds 1744 gebruikt op de koperen munten: BELGII AUSTR. = Oostenrijkse Nederlanden, en op de munten van het kortstondige bewind van de opstandige Verenigde Belgische Staten in 1790.

Op het Belgische zilveren 50 frankstuk uit 1960 ter gelegenheid van het huwelijk van koning Boudewijn komt de vorm BELGICA (België) voor.