Stavelot

Stavelot, (vroeger ook wel Stablo genoemd) muntplaats van het geestelijke vorstendom dat onder andere de abdijen van Malmédy en Stavelot omvatte, waar in twee perioden is aangemunt: in de 11e eeuw door de Duitse keizers Koenraad II (1024-1039) en Hendrik III (10391056) en door de abten van Stavelot op naam van St. Remaclus.

Hoewel het muntrecht in 1152 door keizer Frederik I Barbarossa (1152-1190) werd bevestigd, vond muntslag door de abten pas weer plaats in de 16e en 17e eeuw: Christoffel van Manderscheid (1546-1576), te Horion, Poulseur en Stavelot (na zijn dood kwam het gebied aan Luik) en de prins-bisschoppen, tevens abten Ernst van Beieren (1581-1612) en Ferdinand van Beieren (1612-1650). Deze laatste twee hebben in hun hoedanigheid van abt geslagen te Stavelot (Ferdinand van Beieren ook te Louveigné), zie voor hun overige muntslag bij Luik. In deze laatste periode was het muntteken van Stavelot een wolf. Zie voor de overige muntplaatsen in de Nederlanden de lijst muntplaatsen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn er vier emissies noodbiljetten (noodgeld) uitgegeven, één ongedateerd, de andere gedateerd 25 februari 1915, 10 juli 1915 en 5 oktober 1915. Zie voor de overige plaatsen in de Nederlanden waar papiergeld is uitgegeven de lijst papiergeldplaatsen.

Lit.:

Numismatique de la principauté de Stavelot et de Malmédy, RBN (1892) 176-210.

• 

•