Muntmisdrijf

muntmisdrijf, misdrijf op het punt van valsheid in zowel muntgeld als papiergeld. Het betreft niet alleen het namaken of het vervalsen van wettige betaalmiddelen (valsemunterij), maar ook het opzettelijk als echt in omloop brengen of het in voorraad hebben van vals of vervalst geld, alsmede het in voorraad hebben van materialen waarmee muntmisdrijven kunnen worden gepleegd. In oudere wetgeving (voor 1815) wordt er meestal ook onder verstaan: fraude door personeel van de muntbedrijven en overtreding van de door de overheid vastgestelde koersvoorschriften. Muntmisdrijven worden vanouds zwaar gestraft, thans volgens het Nederlandse Wetboek van Strafrecht of de Belgische Strafwet.

De Wet Toezicht Muntwezen van 1955 onderscheidt in artikel 12 drie vormen:

1. valsemunterij: namaken van echte stukken in een niet-officiële muntinrichting;

2. muntvervalsing: opzettelijk aanbrengen van veranderingen aan echte stukken;

3. muntschennis: opzettelijk aanbrengen van beschadigingen aan muntstukken.

G.

Lit.: Graaf jr., C. de, Den Valscher den ketel(?). Bestraffingen van muntmisdrijven in Holland, Zeeland en Utrecht 1300-1600, 1993 (ongepubliceerde scriptie aanwezig in bibliotheek NNC); Grolle, J.J., Mundus vult decipi, crimineel aspect van de Nederlandse muntslag, De Beeldenaar (1992) 244-247, (1993) 285-289, 326-329, 417-419 en 450-452.