Metallurgie

metallurgie, in de muntwet is ook het gehalte van de munt voorgeschreven, eveneens met een ruimte naar boven of beneden. Gehalte-onderzoek wordt vooral gedaan als de betreffende wetten ontbreken. Het komt echter minder voor dan gewichtsonderzoek, omdat de eenvoudigste en goedkoopste analyse geheel destructief is. Hierbij wordt de munt namelijk in een sterk zuur opgelost waarna langs chemische weg het gehalte bepaald wordt. Bij gouden munten waaraan zilver en koper in een vaste verhouding zijn toegevoegd kan de dichtheidbepaling redelijk uitsluitsel geven.

Bij deze methode wordt de munt eerst in lucht en dan onder water gewogen. Het verschil tussen beide wegingen is een maat voor het volume van de munt en hieruit is dan de dichtheid te berekenen. Dit principe is voor het eerst door Archimedes toegepast. Helaas is er weinig zekerheid dat zilver en koper inderdaad in een vaste verhouding van bijvoorbeeld 3 :1 toegevoegd zijn. Hierdoor is het resultaat meestal onzeker. Deze methode is ook bruikbaar voor zilveren munten waaraan alleen koper is toegevoegd.

Modernere methodes zijn wel minder destructief maar zeer kostbaar. Bij röntgenanalyse kan men alleen het oppervlak van een munt onderzoeken. Vooral bij zilveren munten heeft men tijdens het productieproces het oppervlak verrijkt door er koper aan te onttrekken en ook bij corrosie gaat het koper eerder in oplossing, zodat het gehalte van het oppervlak meestal hoger is dan dat van de kern.

Bij kernfysische methodes als neutronenactiveringsanalyse kan men wel in de kern doordringen, maar dit soort onderzoek wordt vanwege de benodigde apparatuur en de hoge kosten zelden toegepast; affineren, chemische analyse, elektrolyse, essayeren, gehalte, hardheid, karaat, legering, muntmetaal en metrologie.