Long-cross penny
Uit Wiki Munten en papiergeld
long-cross penny, zilveren munt (1,46 g, gehalte 0,92) ingevoerd onder Hendrik III van Engeland in 1247. In tegenstelling tot eerdere penny-emissies met een kort kruis (short-cross penny) ontleende deze muntsoort haar naam aan het kruis met omgebogen uiteinden op de kz dat doorliep tot aan de muntrand om het snoeien tegen te gaan.
Bij de grote geldsanering uit de jaren 1247-'50, de eerste van deze omvang die door kroniekschrijvers beschreven is, waren niet minder dan twintig verschillende muntateliers met tachtig muntmeesters betrokken.
De geproduceerde hoeveelheid munten, nodig om het in omloop zijnde slechte en vaak gesnoeide geld te vervangen, was ontzettend groot en volgens overleveringen zouden alleen al in Shrewsbury in minder dan twee jaar tijd 1.720.080 pennies zijn vervaardigd.
Emissies van na 1250 zijn van eerdere te onderscheiden doordat de koning met scepter is afgebeeld.
Ook Edward I liet gedurende de eerste zeven jaren van zijn regering (1272-1278) long-cross pennies slaan op naam van Hendrik III. Pas na 1278 sloeg Edward I pennies op eigen naam. Het lange kruis maakte het gemakkelijk de pennies in kwarten of halven te knippen, maar de introductie van halve en kwart pennies onder Edward I maakte dit gebruik overbodig.
Op het West-Europese vasteland kregen de Engelse penningen, ook wel sterlingen genoemd, ruime ver- breiding en werden zij op vele plaatsen geïmiteerd, o.a. in Vlaanderen, Gelre (Gelderland, landsheerlijke periode) en Brabant en door vele, minder belangrijke muntheren.
W.