Attische muntvoet

Attische muntvoet, was de muntvoet of geldstandaard die oorspronkelijk gebruikt werd in Attica en Athene, (Griekse muntslag). Door de koppeling van het gewicht van de eerste Griekse munten aan de lokale gewichtstelsels, waren er in de 6e eeuw en de vroege 5e eeuw v. Chr. veel verschillende geldstandaarden. Aangezien Athene in de 5e eeuw v. Chr.

de internationale handel ging beheersen en uitgroeide tot de machtigste Griekse stad, werd de Attische muntvoet in de 5e en 4e eeuw v. Chr. geleidelijk de belangrijkste Griekse geldstandaard. Hierdoor koos Alexander de Grote de Attische muntvoet als de basis van zijn muntstelsel, waardoor deze standaard na zijn dood ook in de Hellenistische wereld, met uitzondering van Egypte, gebruikt werd tot aan de verovering van deze rijken door de Romeinen.

De basiseenheid was de zilveren drachme van 4,3 gram, onderverdeeld in 6 obolen van 0,72 gram. De meest voorkomende munt was echter de tetradrachme. De Atheense muntreeks die op deze voet gebaseerd was, omvatte in de 5e eeuw v. Chr. de volgende denominaties (alle gewichten zijn afgeronde waarden):

dekadrachme	10 dr	43,0 g
oktadrachme	8 dr	35,0
tetradrachme	4 dr	17,2
didrachme	2 dr	8,60
drachme	6 ob	4,30
tetrobool	4 ob	2,80
triobool	3 ob	2,15
diobool	2 ob	1,40
trihemiobool	1,5 ob	1,05
obool	1 ob	0,72
hemiobool	0,5 ob	0,36 }