Monometallisme

monometallisme, benaming voor de geldtheorie waarbij de waarde van de munteenheid wordt bepaald door één bepaalde metaalsoort, hetzij goud, hetzij zilver. In het eerste geval spreekt men van de gouden standaard, die de westerse geldstelsels heeft beheerst vooral in de periode 1871-1914.

In Nederland werd in 1875 bij wet bepaald dat 6,098 gram fijn goud een waarde had van tien gulden, hetgeen overeen kwam met het gouden tientje van 6,72 gram met een gehalte van 0,900. Nadat sinds 1930 nagenoeg overal de papieren standaard (ametallisme) gold, werd in 1936 de gouden standaard officieel verlaten.

De zilveren standaard werd in Nederland ingevoerd in 1847 en in 1875 vervangen door de gouden standaard. Voordien had men de dubbele standaard (bimetallisme) gekend. In België gold de zilveren standaard vanaf 1850.

Met de muntwet van 1861 werden echter de dubbele standaard en de oude pariteit tussen goud en zilver weer hersteld; die pariteit bleef ook van kracht ten tijde van de Latijnse Muntunie.

G.