Loon, Gerard van

Loon, Gerard van (1683-1758), Nederlandse numismaat en historicus, zoon van een Delftse advocaat, studeerde filosofie te Leuven en rechten te Leiden waar hij promoveerde tot doctor in de rechten in 1705. Hij heeft niet het beroep van zijn vader gekozen, maar wijdde zich na zijn studie, als ambteloos burger, geheel aan de bestudering van de numismatiek en de geschiedenis, eerst te Delft en later te Leiden. Zijn hoofdwerk is de Beschryving der Nederlandsche historipenningen (vier delen, 's-Gravenhage 1723-1731), ook in het Frans verschenen onder de titel Histoire métallique des dix-sept provinces des Pays-Bas (vijf delen, 's-Gravenhage 1732-1737). Dit nog steeds geraadpleegde standaardwerk over de Nederlandse historiepenningen uit de periode 1555-1716 kwam tot stand als een reactie op het werk van Bizot (histoire métallique), waarvan Van Loon terecht vond dat dit werk zeer onvolledig was en vele fouten bevatte.

Hij ontving bij de samenstelling van de Beschryving veel steun van de Amsterdamse verzamelaar Andries Schoemaker. Het werk was gereed in 1717, maar kon pas in 1723 worden uitgegeven. Direct na het gereed komen van het manuscript van de Beschryving publiceerde hij de Inleiding tot de heedendaagsche penningkunde (Amsterdam 1717), een handleiding voor penningverzamelaars en penningmakers, een voor die tijd uniek werk dat ondanks een tweede druk in 1734 weinig bekendheid heeft genoten.

Lit.: Meer, G. van der, Gerard van Loon (1683-1748): medallic theory and practice, in: Crawford, M.H. e.a. (ed.), Medals and coins from Budé to Mommsen, Londen 1990, blz. 87-99.