Hollandse penning
Uit Wiki Munten en papiergeld
Hollandse penning, regionale voortzetting van de verzwakte zilveren penning uit het Karolingische muntsysteem (Karolingische muntslag, aangemunt door de graven van Holland (Holland, graafschap) vanaf Dirk VII (1190-1203), oorspronkelijk met een gewicht van ca. 0,7 g. Na ca. 1340 verloor deze munt zijn zelfstandige plaats en werd hij een onderverdeling van de groot (1 groot = 4 duiten of brabantsen = 8 penningen of hollandsen). Ook in de overige Noord-Nederlandse gewesten vond de benaming hollandse voor de 1/8 groot ingang.
Munten van deze waarden werden tot ver in de 16e eeuw in Holland en elders geslagen; in 1521 op een gewicht van 0,57 g en met een zilvergehalte van 0,140, later van steeds lager gehalte en in de 16e eeuw uiteindelijk van koper. Als rekeneenheid van 1/16 stuiver werd de penning (afgekort p. of d.) tot in de 18e eeuw in boekhoudingen gebruikt.
Lit.: Hengel, C. van, De munten van Holland in de 13e eeuw, Amsterdam 1986.