Eques

eques, Lat. voor ruiter, ridder. Oorspronkelijk een benaming voor de functie van de bereden krijgsman.

Sinds de 11e eeuw vormden deze krijgslieden een eigen ridderstand (ordo equestris), waarin men werd opgenomen door middel van de ridderslag. Een edele afkomst was daarvoor op zich niet vereist. Vele ridders matigden zich evenwel de adellijke titel dominus aan, mede waardoor ridderschap en adel later min of meer samen vielen.

De functiebenaming eques komt voor op de leeuwengroot van Arnold III van Stein als ridder van Lodenaken (1346-1381), geslagen te Pietersheim.

G.