Bimetaal

bimetaal, numismatische aanduiding voor munten met een schijf (middendeel of kern) en daaromheen een ring in twee verschillende kleuren (bicolor), voor het eerst toegepast voor de Italiaanse 500 lire 1982. Deze bestaat uit een goudkleurige kern van bronzital en een zilverkleurige ring van acmonital. Het kleurverschil van bimetalen munten maakt het mogelijk om munten van (bijna) gelijke diameter naast elkaar in omloop te hebben.

Zo kan de goud-zilverkleurige bimetalen munt van 1 [[euro\\ (23,25 mm) in omloop circuleren naast de goudkleurige nordic gold munten van 20 (22,25 mm) en 50 eurocent (24,25 mm). Het gecompliceerde aanmuntingsprocédé (door het slaan wordt de kern in de ring geperst) biedt tevens bescherming tegen namaak.

Daarom wordt bimetaal vooral toegepast voor munten van hoge nominale waarde.

In de Romeinse tijd werd in de 2e en 3e eeuw bimetaal toegepast voor penningachtige voorwerpen (medaillons) met een kern van koper en een rand van messing. De eerste proeven voor munten werden uitgevoerd in de 19e eeuw, zoals de niet-officiële Engelse proeven van 1844 voor crowns met een verguld bronzen kern en een ring van zilver of koper en pennies met een zilveren kern en een bronzen ring. In Frankrijk begonnen de experimenten in 1857. In Nederland zijn in 1904 proeven met bimetaalmunten, in verschillende combinaties kern/ring: messing/nikkel, brons/nikkel en nikkel/ brons, geslagen met de gewone dienststempels voorde 1 cent 1904.

K.

Lit.: Sevenhuysen, F., De ontstaansgeschiedenis van de eersteling onder de 20e-eeuwse koninkrijksmunten: de ronde stuiver 1907- 1909, JMP (1983) 58-104, speciaal blz. 77-78.